Trudno coś dopisać w opinii o książce, po zaopiniowaniu jej przez wielu moich znajomych z portalu lubimyczytac.pl. Nie mniej pozwolę sobie na zaznaczenie mojego zachwytu nad książką. Autor ukazuje nie tyle bezradność chorego, który po latach spędzonych w szpitalu psychiatrycznym (złym miejscu), uczy się nowej rzeczywistości. Stopniowo odkrywa przyczyny swojej choroby. Dopatrywać się można tutaj ze chorobę ową wywołała ogromna miłość do Nikki jego byłej żony. Swoja drogą książka nie mogłaby powstać w Brazylii - bo tam za to co zrobił (pobił kochanka żony w swoim mieszkaniu), nie zostałby ukarany nawet gdyby go zabił razem z żoną. Świetnie uchwycone są stosunki panujące w domach amerykańskich. Obejrzałem też film, który został nakręcony jedynie na motywach książki. Świetna gra aktorów, ale rzeczywiście film jest tylko na motywach. polecam wszystkim tym, którzy nie mieli jeszcze szansy na zobaczenie filmu, a przede wszystkim na przeczytaniu książki, która uczy pozytywnego myślenia o otaczającej nas rzeczywistości. Być może - jak opowiada narrator - trzeba być chorym psychicznie i na tych kolorowych lekach, aby wyzwolić w sobie więcej empatii? Może.
