Rewelacyjna powieść Umberto Eco! W „Baudolino” przedstawia potęgę słowa pisanego. Tytułowy bohater to chłopski syn, który dzięki sprzyjającemu losowi znajduje się blisko otoczenia Fryderyka Barbarossy. Przez fakt, że jest skrybą i pisze kronikę, a w zasadzie opowiada swoje przeżycia w trakcie łupienia Konstantynopola przez krzyżowców. Mordy, gwałty i rabunki nie omijają nawet kościołów i najświętszych relikwii. Autor za sprawą swego bohatera przedstawia jednak pogląd na pochodzenie owych świętych pamiątek. Już samo znalezienie zwłok trzech króli, a w zasadzie magów i ich przebranie pokazuje że wszystko może stać się święte, wystarczy tylko stworzyć odpowiednie opowiadanie. Przez ręce Baudolino – bajarza chłopskiego przechodzi święty Graal, siedem głów Jana Chrzciciela, jednakże te wszystkie rzeczy są niczym wobec odwiedzenia przez drużynę wyszukanego bestiarium i wspaniale portretuje krainy wymyślone przez ludzi średniowiecza.
Skoro dziś uznajemy istnienie wielu gwoździ, którymi przybito do krzyża Jezusa, czcimy święte przedmioty występujące w wielu miejscach w Europie to dlaczego by nie uwierzyć w istnienie skiapodów, wielkouchych czy Hypatii – kobiet z kozimi nogami. Przecież postrzeganie rzeczywistości ludzi wierzących to tylko kwestia odpowiedniego tekstu. Wzajemne spory kończą się natomiast tak jak w 35 rozdziale opowieści Baudolino, kiedy to niuanse religijne uniemożliwiły walkę z Białymi Hunami.
Mieszanka faktów z fantazją narratora, gdzie przewijają się prawdziwe postaci z historii w autentycznych wydarzenia obok mitycznych miejsc i legendarnych stworzeń, tworzy niezapomniane walory powieści ni to historycznej, ni to do medytacji nad sensem tego w co i jak wierzymy. Z całą pewnością jest powieścią wartą przeczytania. Ode mnie 5 gwiazdek z wielkim uśmiechem.
6
