Książka sprawia że człowiek czuje się szczęśliwszy że trafił właśnie na nią. Choć w pamięci mając przypowieść Herodota, o tym co Solon powiedział Krezusowi, należy uważać z określeniem szczęścia. Czy jest dobra? Pytanie takie stawia sobie sam autor, oceniając dobra książkę jaka te która coś zmieniła w czytelniku. Pisze więc: "Nie wiem, czy ta książka jest dobra, ani czy zmieni choć odrobinę, czytelników. Na pewno zmieniła mnie. Wyleczyła mnie z cierpienia i zagubienia. Dała mi szczęście, pewien rodzaj zaufania i pokoju. Przywróciła mi nadzieję." Właśnie taką książką jest "Traktat o szczęściu". Najbardziej podobała mi się ta część kiedy Bóg - jako Starzec toczy swego rodzaju rozmowę z historią - Nicią Ariadny. Jednakże cała jest po prostu rewelacyjna. Jako humanista zrozumiałem teorię kwantów i muru Plancka. Książka udzieliła odpowiedzi na wiele pytań, ale jeszcze więcej ich mi postawiła. O sens, o byt, o czas. Anna Mucha na okładce książki wypowiada się o niej jak o koniaku, ja sie więc nią upiłem. Jednak w odróżnieniu od butelki najszlachetniejszego trunku, z każdym łykiem, nawet najbardziej łapczywym, jej nie ubywało. Została, będę więc mógł wracać do niej jeszcze wiele razy i odkrywać bukiety słów którym druk zatrzymał czas, tak aby można było bawić się nimi przez wiele następnych dni. Oznakowałem książkę jako ulubioną. Po prostu rewelacyjna. Warto po nią sięgnąć.
