Moje książki

Historia pochodzącego z awansu społecznego wykładowcy na uniwersytecie. Nie będę dokonywał opisu książki, bo nie chcę zasłużyć na spojler. Życie każdego człowieka jest ciekawe, a życie Profesora Stonera przedstawione przez Johna Williamsa jest niemal pasjonujące. Cóż może być pasjonujące w wykładaniu literatury, otóż właśnie układy interpersonalne.

Każdemu z nauczycieli trafił się jakiś Wolker. Moim nie był jakiś Wędrowiec, ale raczej miał coś z Ćwierciaka, wprawdzie nie był kulawy fizycznie, choć raczej lekko umysłowo. Z Wolkerem powiązany jest Lomax, też chromy, garbaty pokurcz i do tego karzeł. Nie wiem tu autor przedstawił raczej – tak mi się wydaje – skarlałą postać intelektualnie. Ileż to razy nasz szef Lomax, kieruje się prywatą. Tekst ze strony 40 i 41 wręcz obdzierają wielu ludzi, którzy trafiają do zawodu przypadkiem. Zdając jednak sobie sprawę, że w normalnym życiu mógłby sobie nie poradzić, więc (jak mówi Masters – jeden z przyjaciół Stonera): „Tak, więc opatrzność, społeczeństwo lub los, jakkolwiek to nazwać, stworzył dla nas norę, żebyśmy się w niej skryli przed burzą. To dla nas istnieje uniwersytet, dla wygnanych ze świata. Nie dla studentów, nie dla bezinteresownego poszukiwania wiedzy, nie dla wielu innych powodów, które się czasem słyszy. Prawdziwym powodem jesteśmy my, choć wpuszczamy tu też zwyczajnych ludzi, którzy przetrwaliby w zwyczajnym świecie, – ale tylko nielicznych i wyłącznie dla kamuflażu. Podobnie jak kościół w wiekach średnich, który miał gdzieś ludzi świeckich, a nawet samego Boga, zachowujemy pozory, żeby przetrwać. I przetrwamy, ponieważ musimy.”

Piszę opinię akurat w momencie, kiedy kończą klasy maturalne w szkołach ponadgimnazjalnych.

Polecam książkę wszystkim, bo któż się nie spotkał z systemem oświaty. Książka może choć w niewielkim stopniu pozwoli zrozumieć dlaczego było tak i tak lub dlaczego tak jest. Może jednak pomoże zmienić, aby było lepiej.