Istnieją książki, które się nie starzeją mimo upływu czasu, jaki minął od ich wydania. Właśnie taką książką jest „Opiekuńcze oblężenie” Heinricha Böll’a. Książka opisuje życie rodziny potentata medialnego, których chronią oddziały ochroniarzy. Ochrona z czasem sama przejmuje kontrolę nad życiem chronionych. Fakt, że dzieje się to w latach 70-tych, przewijają się wątki burzliwego roku 1968, czy powroty z drugiej wojny światowej. Lekarz wspomina, jak wycina znaki SS, niektórym mieszkańcom wsi. Ludzie chronieni są przez cichą zmowę wszystkich, przez kościół. Ale taka ochrona także staje się swego rodzaju więzieniem. Wolni są ci, którzy opuszczają strefę ochrony, a także terroryści, przed którymi mają chronić ich policjanci. Jednak i policjanci nie zawsze zasługują na zaufanie.
Po wielu latach sięgnąłem ponownie po prozę Böll’a, która jest ponadczasowa. Bardzo przemawia w obecnej chwili, kiedy poddani kwarantannie. Znaleźliśmy się niemal jak opisani w „Opiekuńczym oblężeniu” mieszkańcy zamku. Znaleźli się policjanci przekraczający swoje uprawnienia i zaufanie społeczne, a wolności szukaliśmy gdzieś na leśnych Ścieszkach.
Warto sięgnąć po, trochę zapomnianego obecnie, niemieckiego noblisty.
1
